دستگاه‌های کارتریج رنگی و دیسک از فناوری جاذب یکسانی استفاده می‌کنند و تنها با تفاوت در فرمت متمایز می‌شوند. کارتریج ها به راحتی در آزمایشگاه تهیه می شوند در حالی که دیسک ها تا کنون فقط در یک محیط تولیدی تولید شده اند.
بنابراین، دیسک‌ها فقط در محدوده محدودی از مواد شیمیایی جاذب موجود هستند که عمدتاً توسط نیروهای بازار دیکته می‌شوند. همچنین، بزرگ‌کردن دستگاه‌های کارتریج برای تحمل بارهای نمونه بزرگ و انجام پاک‌سازی نمونه آسان‌تر از دیسک‌ها است.
دیسک‌ها به‌طور قابل‌توجهی گران‌تر از کارتریج‌ها هستند و برای کاربردهای نسبتاً ساده و معمول، ملاحظات اقتصادی اغلب استفاده از کارتریج‌ها را دیکته می‌کنند. از سوی دیگر، دیسک‌ها مزایای فرمت خاصی را ارائه می‌دهند که به نفع استفاده از آنها برای برخی از برنامه‌ها است.
برای حجم نمونه های بزرگ حاوی ذرات معلق، دیسک ها احتمالا بهتر از کارتریج ها عمل می کنند. دیسک‌ها به دلیل سطح مقطع بزرگ‌تر و کاهش افت فشار، زمان‌های پردازش نمونه کوتاه‌تری را ارائه می‌کنند که امکان جریان نمونه بالاتر را فراهم می‌کند.
دیسک‌ها دارای سطح بزرگی در واحد جرم بستر هستند، که استفاده از آنها را برای نمونه‌برداری غیرفعال با غوطه‌ور کردن دیسک در نمونه آسان می‌کند، برخلاف روش معمول عبور نمونه از دیسک به روشی مشابه فیلتراسیون.
نمونه‌برداری غیرفعال 23-27 هم برای کاربردهای میدانی و هم برای کاربردهای آزمایشگاهی مناسب است، اما اخیراً مورد توجه قرار گرفته است. یکی از دلایل، تعادل کند فرآیند استخراج حتی برای محلول های همزده است.
روش‌های نمونه‌گیری غیرفعال برای تخمین غلظت میانگین وزنی زمان مناسب هستند. جذب آلاینده‌های آلی از آب توسط یک دیسک سیلیسی متصل به اکتادسیل سیلوکسان با استفاده از نمونه‌گیری غیرفعال در شرایطی که از تخلیه نمونه جلوگیری می‌کند، می‌تواند به عنوان معیار غیرمستقیم غلظت زیستی توسط بیوتا استفاده شود.
