اولین انقلاب مهم در فناوری کشاورزی چین زمانی رخ داد که ادوات کشاورزی امریکا آهنی در دسترس دهقانان چینی قرار گرفت. اولین گاوآهن آهنی یافت شده در شمال هنان مربوط به دوره کشورهای متخاصم (475-221 قبل از میلاد) است و یک قطعه آهنی V شکل است که باید روی تیغه ها و دسته های چوبی نصب شده باشد.
کوچک بود و هیچ مدرکی دال بر استفاده از حیوانات کشنده وجود ندارد. گاوآهن های گاودار تا قرن اول قبل از میلاد ظاهر نشدند.
چندین پیشرفت و نوآوری، مانند گاوآهن سه اشتراکی، ابزار لولی (شخم و بذر) و هارو متعاقباً توسعه یافتند. تا پایان سلسله سونگ در سال 1279، مهندسی کشاورزی چین به سطح بالایی از پیشرفت رسیده بود.
کشاورزان معمولی به استفاده از این تکنیک های اوایل قرون وسطی تا دوران مدرن ادامه دادند. مزارع بدون حصار آنها توسط یک گاوآهن چوبی، با یا بدون سهم چدن و معمولاً توسط گاومیش آبی کشیده می شد.
برداشت با داس یا قلاب (ابزار برشی متشکل از تیغه ای با نقطه قلاب دار مجهز به دسته) بود. قیچی‌هایی که از مزرعه حمل می‌شد در انتهای یک تیرک روی شانه‌های یک فرد آویزان می‌شد. دانه ها را با کوبیدن بر روی چهارچوبی از تخته یا با کوبیدن بر روی زمین می کوبیدند.
Winnowing با پرتاب کردن دانه در باد انجام شد. برنج را با کوبیدن دست در هاون یا آسیاب دستی پوست می کردند. تکنیک های آبیاری متفاوت بود.
شايد متداول ترين پمپ زنجيره اي چوبي و چهارگوشي با آج شعاعي بود كه با پا كار مي كرد. زهکشی مزارع توسط گودالهای روباز و زهکشی انجام شد.
خاک شب، کیک روغنی و خاکستر خاک را بارور کرد.در طول هزاره گذشته، انقلاب در کشاورزی چین در فناوری مکانیکی یا شیمیایی نبود، بلکه در حوزه بیولوژیکی بود: در محصولات زراعی، سیستم های زراعی و بهره برداری از زمین.
تحت فشارهای فزاینده جمعیت، کشت و زرع مجبور شد به کار فشرده‌تر تبدیل شود و همچنین به سمت لوم‌های شنی، تپه‌های خشک و دامنه‌های بالای کوه‌های بلند گسترش یابد.
